อ้ายชาติคน"

เมื่อ มนุษย์ทั้งหลายเบื่อที่จะเข้าวัด แม่หมาตัวหนึ่งก็ชวนลูกหมาไปฟังเทศน์. ทางที่จะไปวัดนั้นต้องผ่านป่าช้าที่ทิ้งศพมนุษย์, ด้วยความเคารพในธรรม แม่หมาจึงเร่งลูก เพราะกลัวจะไปสาย. ส่วนลูกหมานั้นกำลังหิวเป็นกำลัง จึงอ้อนวอนขอกินศพก่อน ผู้ชมลองฟังคำโต้ตอบของแม่ลูกคู่นี้ดู :-

แม่หมา: เจ้าจะกินตรงไหน ไวบอกแม่ .

ลูกหมา: รสเลิศแท้ ตาผี ไม่มีสอง.

แม่หมา: อย่าเลยลูก, ตามัน แส่แต่มอง ทั้งโขนหนังนั่งจ้องกระจกเงา; จะหาแล แต่สิ่งที่สวยงาม; อย่านะ! เจ้าจะทราม ขืนกินเข้า.

ลูกหมา: ถ้าอย่างนั้น ฉันกินหูมัน ได้ไหมเล่า?

แม่หมา: หูมันเฝ้าแต่จะฟังเสียงสอพลอ.

ลูกหมา (รำพึง): แม่จ๋า, หูมันคงไม่ฟังพระสั่งสอน. ลูกขอวอนกินจมูกได้ไหมหนอ?

แม่หมา: อย่าเลย, ถ้าเจ้าหยิ่งในเหล่ากอ มันชอบพอแต่จะดมกลิ่นดี ๆ.

ลูกหมา: ถ้าอย่างนั้น ลูกจะกินลิ้นมันนะ.

แม่หมา: ตายละ! สับปลับ ปลิ้นปล้อน ลิ้นคนนี่ , ปากว่าชอบนิพพานอย่างโน้นนี้ แท้จริงซิ สังสารวัฎฎ์เต็มอัตรา.

ลูกหมา: ถ้าอย่างนั้น, ฉันกินมือ ได้หรือแม่ ?

แม่หมา: อัปรีย์แท้ เทียวลูก, มือคนหนา. หน้าไหว้หลังหลอกต่อครูบา ทั้งเข่นฆ่าเฆี่ยนตี พ่อแม่ตัว.

ลูกหมา: อย่างนั้นลูกจะขอ กัดกิน ตีนของมัน.

แม่หมา: ลูกเอ๋ย นั่นมันร้าย อยู่ใช่ชั่ว; ไม่ย่างเท้า เข้าฟังธรรม ประจำตัว เดินไปทั่ว แต่ทาง แห่งอบาย.

ลูกหมา: แม่จ๋า ลูกขอกินหัวใจผี (นะแม่นะ)

แม่หมา: (ขู่คำราม ขนตั้งชัน) หยุดนะ, อย่านะ, นั่นกาลีน่าใจหาย ตัวกู -ของกูอยู่นั่น นะลูกชาย; คนใจร้ายโสมม เสียสิ้นดี .

นั่นแหล่ะ ลูกหมาที่น่าสงสาร จึงได้รู้จักสัตว์ที่เรียกตนเองว่า "มนุษย์" ซึ่งแปลว่า มีใจสูง ดีขึ้น จึงจ้องมองดูศพ ด้วยดวงตาอันเหยียดหยาม ถ่มเขฬะรด "ถุย!" แล้วว่า:-

อ้ายชาติชั่ว เรียกตัว ว่ามนุษย์
ผลที่สุด ไม่มีดี อะไรนี่ .
อนิจจา หมาไม่กิน ขำสิ้นดี
เสียแรงที่ แสนฉลาด "อ้ายชาติคน"






.. ธรรมะดีๆจาก หลวงพ่อพุทธทาสภิกขุ .